روی تردمیل با شیب مثبت تمرین می کنم از بازه های زمانی متفاوت شامل ۲ دقیقه دویدن و ۲ دقیقه راه رفتن برای کل جلسه تمرین استفاده می کنم . جلسات تمرین هوازی من شاید تنها ۳۰ دقیقه باشد یا شامل ۶۰ دقیقه ، بنابر این واضح است که در طول آن از بازه های اینتروال متعددی استفاده می شود .
از نظر روانی تغییر سرعت را دوست دارم . وقتی ۲ دقیقه تمرین هوازی با شدت واقعاً زیاد را انجام می دهم ، بسرعت زمان می گذرد و می دانم زمان کمی باقی مانده تا یک استراحت نسبی داشته باشم ( منظور هیث از استراحت همان دو دقیقه پیاده روی پیش رویش است ) . این باعث می شود تا بتوانم آن ۲ دقیقه تمرین شدید را بهتر انجام دهم . سپس برای ۲ دقیقه پیاده روی دارم و دوباره نگاه می کنم که ثانیه ها بسرعت سپری می شوند و آماده می شوم برای دویدن مجدد، و انرژی لازم را کسب می کنم برای اینکه مجدداً ۲ دقیقه شدید را اجرا کنم . این تغییر ریتم تمرین را دوست دارم . بسیاری از افراد از تمرین هوازی متنفرند و اغلب دلیلش این است که همواره آنها تمرین را با شدت یکنواختی انجام می دهند .
آنچه من انجام می دهم ترکیب کردن تمرین هوازی شدید با تمرین هوازی متوسط است و توالی مداوم بین این دو ، که در نتیجه کمتر باعث خستگی روانی می شود . ضمناً شیوه موثرتی هم برای چربی سوزی است .
منبع : مجله فلکس – می
طرز صحيح پرس سینه با هالتر ( Bench press with barbell )